Na ovaj dan, pre 20 godina, Jugoslavija je postala prvak sveta u košarci i to prvi put od raspada one velike države, SFRJ.
Triput su “plavi” prIJe tog krvavog raspada pokoravali planetu (1970, 1978. i 1990. godine), a onda su u Atini 1998. pod komandnom palicom Željka Obradovića srpski košarkaši ponovo bili najbolji na svijetu.
U preliminarnoj fazi savladan je Portoriko (80:66), zatim Rusija poslije produžetka (82:74), a onda i Japan (99:54), da bi u drugoj fazi nadmetanja posle lekcije Kanadi (95:55), usledio poraz od Italije (61:560) i trijumf nad domaćinom, Grčkom (70:56).
Kao prvoplasirani u grupi, “plavi” su u četvrtfinalu dobili Argentince (70:62), u polufinalu Grke (78:73), a onda je na red došla borba za zlato sa Rusima, koji su prethodno iznenadili Amerikance i sa 66:64 savladali ekipu u kojoj nije bilo nijednog NBA igrača.
I, u velikom finalu, naspram ekipe selektora Sergeja Bjelova, u kojoj su se isticali sjajni šuter Igor Kudeljin, ali i trofejno krilo Sergej Panov, izabranici Željka Obradovića borili su se kao lavovi. Ovoga puta nije bilo produžetka kao u prvoj fazi Mundobasketa, već je uz 16 poena Rebrače, koji je imao i 11 skokova, te 11 poena Bodiroge, a dve trojke Milenka Topića iz isto toliok pokušaja, SR Jugoslavija trijumfovala sa 64:62, i to u meču u kome se, kako je to tada bilo pravilo, igralo dva poluvremena od po 20 minuta.
Tada su Grci zviždali u finalu kao nikada do tad, a razlog? Pa, srpska selekcija ih je u dva navrata “propitala”. Oduvijek su srpski momci sjajno igrali protiv domaćina. Domaća javnost je očekivala da gleda “Helene” u finalu, ali nisu tako mislili i “plavi”.
U poslednji minut Rusi su ušli sa poenom prednosti, Saša Đorđević (koji je pauzirao u prvoj polovini šampionata usled povrede) je preokrenuo rezultat slobodnim bacanjima, a onda je usledila legendarna blokada Rebrače prilikom pokušaja Mihajlova. Na drugoj strani terena Milenko Topić je pogodio prvi, ne i drugi penal, ali se Željko Rebrača domogao lopte i poentirao za odlazak na nedostižnih “+4”. Srpski centar je sa linije penala i postavio konačni rezultat, potvrdivši tako da je sa pravom član idealne petorke turnira, čiji je najkorisniji igrač (MVP) bio Dejan Bodiroga.
Ekipu novih šampiona sveta, prvu našu koja je to učinila od raspada SFRJ, činili su, po brojevima od 4 do 15, Dejan Bodiroga, Vlado Šćepanović, Saša Obradović, Nikola Lončar, Dragan Lukovski, Miroslav Berić, Aleksandar Đorđević, Željko Rebrača, Predrag Drobnjak, Nikola Bulatović, Dejan Tomašević i Milenko Topić.
Srpska ekipa je tada prosečno postizala 77,6 poena po meču (bolja je bila samo ekipa SAD – 82,1), bila je druga i po asistencijama (10,3 po meču, naspram američkih 12,2), ali smo bili najbolji trojkaši sa čak 43,2% realizacije dalekometnih šuteva i, što je najvažnije, bili su najbolji na planeti, i to smo postali – baš na ovaj dan.
/Srpskainfo/
