Najbolji tim sastavljen od stranih igrača koji su nastupali u Crvenoj Zvezdi.
Za početak, u tekstu neće biti uračunati igrači iz bivše SFRJ, s obzirom da je to malo osjetljivija tema i ovde ćemo se baviti samo sportom, tačnije fudbalom.
U Crvenoj zvezdi su u posljednjih 30 godina igrali fudbaleri iz Argentine, Australije, Brazila, Azerbejdžana, Gane, Kolumbije, Ekvadora, Švedske, Liberije, Nigerije, Japana, Perua, Kanade, Hondurasa, Holandije, Rumunije, Španije, Kameruna, Južnoafričke republike, Trinidada i Tobaga i Bugarske.
Sa liste ćemo izuzeti i Miloša Degeneka, reprezentativca Australije porijeklom iz Srbije, Marka Marina, njemačkog fudbalera sa srpskim porijeklom, Branimira Subašića, nekadašnjeg reprezentativca Azerbejdžena koji je Srbin i Bojana Đorđića, nekadašnjeg švedskog fudbalera.
Međutim, i pored toga, nemamo izbora i moramo na listu da stavimo sadašnjeg kapitena Crvene zvezde.
Golman
Milan Borjan
Kapiten Crvene zvezde se mora naći na ovoj listi.
Crvena zvezda, za razliku od najvećeg rivala, nikada nije imala golmana, van bivše SFRJ.
Borjan je reprezentativac Kanade i za potrebe ovog teksta može se smatrati stranim igračem u redovima Crvene zvezde.
Golman iz Knina, rođen je 23. oktobra 1987. godine i sa fudbalom je počeo u lokalnoj Dinari, gde je prvobitno bio napadač.
Otac ga je nagovorio da postane golman, što je on prihvatio i u toj ulozi se oprobao u beogradskom Radničkom, gde je 1995. počeo da trenira, kada je njegova porodica izbjegla u glavni grad Srbije zbog rata.
2000. godine preselio se u Kanadu i sa fudbalom je nastavio u Maunt Hamiltonu, a sa 16 godina prešao je u Boku Juniors, gde je bio član omladinaca.
Kasnije je nastupao i za River Plejt i Nasional iz Montevidea, dok je profesionalnu karijeru započeo u Kilmesu 2008. godine, ali u argentinskoj ekipi nije uspeo da se izbori za šansu među stativama.
Prve mečeve odigrao je u Radu, gde je proveo dve godine, a zatim je nastupao za turski Sivas, rumunski Vasluj, bugarski Ludogorec, poljsku Koronu i Radnički Niš, a u Crvenu zvezdu je došao 2017. godine.
Sa Crvenom zvezdom dva puta je igrao u Ligi šampiona, gde je u sezoni 2018/19 statistički bio najbolji golman takmičenja, dok je u Ligi Evrope sa Zvezdom stigao do nokaut faze.
Može se reći da je često bio najbolji u redovima crveno-belih i dugo će se pamtiti njegovi odbranjeni penali protiv Kopenhagena, kao i partije protiv Jang Bojsa, Krasnodara, Napolija, Kelna…
Za reprezentaciju Kanade nastupa od 2011. godine.
Odbrana
Miodrag Belodedić
Bivši rumunski fudbaler rođen u Sokolovcu osvojio je Ligu šampiona sa Crvenom zvezdom 1991. godine.
Štoper je pored Crvene zvezde osvojio sa Steauom iz Bukurešta Ligu šampiona 1986. godine i u zlatnoj generaciji crveno-bijelih bio je najiskusniji igrač.
Najbolji stranac u istoriji Crvene zvezde je 1991. postao tek treći igrač koji je sa dva različita kluba osvojio najelitnije takmičenje.
U Steaui je počeo karijeru 1982. i nastupao do 1988, kada je prebjegao u Jugoslaviju zbog režima diktatora Čaušeskua.
Tada fudbalski savez Rumunije nije dopuštao fudbalerima da napuste državu i odu u inostranstvo i Belodedić nije mogao da potpiše za Zvezdu, svoj dečački san.
Tadašnji predsjednik Crvene zvezde Dragan Džajić potpisao je Belodedića čim je čuo da je Rumun dobio ponudu da pređe u Partizan, ali tek 1989. godine posle revolucije u Rumuniji.
Bio je optužen za izdaju prije revolucije i osuđen na 10 godina zatvora, ali su sve otpužbe protiv njega povučene i 1990. debitovao je za Zvezdu i nastupao do 1992. godine kada je otišao u Valensiju.
Nastupao je još za Viljareal, Valjadolid i meksički Atlante, a karijeru je završio gde je i počeo – u Steaui.
Ibrahim Gaj
Bivši senegalski fudbaler nastupao je za crveno-bijele od 2006. do 2008. godine i bio je miljenik navijača, posebno zbog incidenta sa Moreirom na 134. večitom derbiju protiv Partizana.
Igrao je u domovini, u Bugarskoj, Turskoj, Belgiji i Saudijskoj Arabiji, a karijeru je završio u Radničkom iz Niša.
Sa Zvezdom je osvojio duplu krunu 2007. godine.
Dva puta je nastupao za reprezentaciju, a za Zvezdu je odigrao 57 utakmica i postigao je jedan pogodak.
Lučo Ibanjez
Argentinac je bio pravo osveženje za Crvenu zvezdu na bekovskoj poziciji.
Konačno su crveno-beli dobili beka sa odličnim centaršutem, bio je opasan u zoni šuta i sjajno je izvodio slobodne udarce.
Nekadašnji fudbaler Boke Juniors stigao je 2015. godine u Crvenu zvezdu i tako postao prvi igrač koji je prešao iz zagrebačkog Dinama u redove crveno-bijele, posle Roberta Prosinečkog.
U prvoj sezoni postigao je 10 golova i upisao 15 asistencija na 33 odigrane utakmice u svim takmičenjima, a u Superligi Srbije bio je sedmi strelac šampionata.
Bio je strelac nekoliko važnih golova, kao što su pobedonosni u Nišu protiv Radničkog i pogodak u 150. večitom derbiju protiv Partizana.
Igrao je kvalifikacije za Ligu šampiona sa Zvezdom, a zatim je prešao u turski Trabzon.
U Turskoj je nastupao i za Karabukspor, a sada je član Zrinjskog.
Adilson
Adilson dos Santos bio je jedan od prvih Brazilaca koji su stigli u Crvenu zvezdu.
Mogao je da pokriva sve pozicije u odbrani, levog i desnog beka i štopera.
1998. godine, 22-godišnji Adilson stigao je iz Parane u Beograd i iako je nastupao samo jednu sezonu i odigrao 12 utakmica, svaku je odigrao odlično i u večitom derbiju protiv Partizana, koji je Zvezda izgubila, bio je najbolje ocenjeni igrač.
Iz Zvezde je otišao u Betis, a zatim i u Sevilju, ali tamo nikada nije dobio pravu priliku.
Igrao je u Kini za Dalijan, zatim za južnokorejski Seul, gde je proveo sedam godina i postao trener po završetku fudbalske karijere 2013. godine.
Na listi su mogli možda da se nađu i Li Adi i Haminu Draman, što se tiče odbrane, kao i Damijan Le Talek, ali on je u Zvezdu došao kao vezni igrač, što po prirodi i jeste.
Vezni red
Segundo Kastiljo
Segundo Kastiljo bi je Patrik Vijera crveno-bijelih.
Igrao je na poziciji defanzivnog i centralnog veznog i u redovima Crvene zvezde proveo je četiri godine (2006-2010), a igrao dve, pošto je vreme proveo na pozajmicama u Evertonu i Vulverhemptonu.
Osvojio je duplu krunu sa crveno-bijelima 2007. godine i na 72 utakmice postigao je 18 golova.
Bio je smiren na lopti, znao je da razigra saigrače i kvari protivničke napade, a navijači su ga obožavali.
Karijeru je počeo u Espoliju, odakle je prešao u Nasional, poznatiji klub iz ekvadorskog glavnog grada Kita i upravo je iz Nasionala stigao u Crvenu zvezdu.
Kasnije je igrao za Pačuku, Dorados i Pueblu u Meksiku, Al-Hilal i za ekvadorske timove Barselonu i Gvajakil, gde i dalje igra.
Mičel Donald
Holandski fudbaler koji je prošao omladinsku školu Ajaksa, tačnije akademiju „Kopljanika”, u kojoj je bio od desete do 19. godine (1998-2007).
U Ajaksu je za četiri godine odigrao samo osam utakmica i nastupao je uglavnom za B tim, koji se takmiči u drugoj ligi i bio je na pozajmici u Viljemu.
Tri godine je proveo u Rodi, a zatim godinu dana u Mordoviji, odakle je 2015. došao na pozajmicu u Crvenu zvezdu, koja ga je otkupila za 200.000 evra i za crveno-bele igrao je do 2018. godine.
Mičel Donald je prvi stranac kapiten u istoriji Crvene zvezde i zbog toga je veoma cenjen u Ljutice Bogdana.
Zadnji vezni je pokrivao cio teren i bio je odličan i u ofanzivi i u defanzivi.
Sa Crvenom Zvezdom osvojio je dve šampionske titule i ukupno je odigrao 109 utakmica i postigao 12 golova.
Iz Zvezde je otišao u tursku Malatju, čiji je član i dalje.
Kadu
Dugo se vodila dilema da li će se u idealnih 11 naći Evandro ili Kadu i mora se reći da je Kadu više zaslužio.
Evandro je bio majstor sa loptom, ali je promašen penal protiv Partizana ostavio veliku mrlju i nekako se uvek gubio u važnim mečevima, što nije bio slučaj sa Kaduom.
Eduardo de Fiori Mendeš Kadu karijeru je počeo u Porto Alegreu, odakle je otišao u crnogorsku Zetu.
U Crvenu zvezdu došao je 2009. godine i igrao je do 2013.
Odigrao je ukupno 104 utakmice i postigao 25 pogodaka, a sa crveno-belima osvojio je dva Kupa Srbije.
Najpoznatiji pogodak došao je u 93. minutu za pobjedu na večitom derbiju, protiv Partizana u Humskoj.
U trenutku odlaska iz Crvene zvezde bio je stranac sa najviše odigranih utakmica, što je oborio Donald, i igrač sa najvećim brojem golova, ali i to je oborio Boaći.
Iz Zvezde je otišao u Šerif Tiraspolj, dok je kasnije igrao u Libanu i na Malti.
El Fardu Ben
Priča koja i dalje traje.
Pošto je sa Olimpijakosom pokorio Humsku i postigao dva gola protiv Partizana, Crvena zvezda odlučila je da ga dovede u svoje redove.
Bio je među najboljima u kvalifikacijama za Ligu šampiona i grupnoj fazi, čak je u kvalifikacijama bio i najbolji strelac, a sa crveno-bijelima osvojio je dve titule šampiona Srbije.
Postigao je 38 golova na 56 odigranih utakmica što je impresivan učinak.
Nedavno je potpisao novi ugovor sa šampionom Srbije.
U karijeri je još nastupao za Le Avr, Van, Veriju, Levadijakos i Panionios.
Napad
Ugo Vijeira
Ugo Felipe Vijeira bio je fantastičan u svom mandatu u Crvenoj zvezdi.
Promenio je veliki broj klubova u karijeri.
Karijeru je počeo u ekipi Santa Monika, a zatim je igrao za Bordo, Eštoril, Žil Visente, Benfiku, Hihon, Bragu i Torpedo iz Moskve, odakle je došao u Crvenu zvezdu.
Proveo je samo jednu i po sezonu u crveno-bijelom dresu i na 43 utakmice postigao je 27 pogodaka.
Najljepši je bio u derbiju protiv Partizana, kada je „dropkom” smjestio loptu pod prečku.
Tada je u prvoj sezoni postigao 20 golova i bio drugi strijelac lige iza Aleksandra Kataija, koji je postigao jedan pogodak više.
Na početku naredne sezone postigao je sedam golova na 10 utakmica, ali je zbog svađe sa trenerom Božovićem odstranjen iz tima i prodat je Jokohami.
Igrao je i za Sivas u Turskoj, a sada nastupa za Žil Visente.
Sa Zvezdom je osvojio šampionsku titulu u sezoni 2015/16.
Ričmond Boaći
Reprezentativac Gane prošao je omladinsku školu Đenoe, gde je i počeo karijeru.
Bio je član Sasuola, Juventusa, Elčea, Atalante, Rode i Latine, odakle je 2017. godine došao na pozajmicu u Crvenu zvezdu.
Pošto je Latina 2017. godine proglasila bankrot, Boaći je postao slobodan igrač i potpisao je trogodišnji ugovor sa crveno-bijelima.
Odmah se isplatilo, pošto je postigao 14 golova na 15 utakmica u ligi i osam golova na 14 evropskih utakmica, gde je sa Zvezdom stigao do nokaut faze Lige Evrope.
Najbolji strani strijelac u istoriji Crvene zvezde postigao je 39 golova na 48 utakmica i u februaru 2018. godine prešao u kineski Đangsu.
Otišao je za 5,5 miliona, odigrao 15 utakmica i postigao 3 gola, a zatim se 2,5 miliona vratio u Crvenu zvezdu.
Ove sezone odigrao je 15 utakmica i postigao samo tri gola.
Predstavljamo vam idealan tim sastavljen od stranih igrača koji su igrali za Partizan
Prvi stranci bili su Đija i Liju, kineski internacionalci.
Golman
Nikolas Asprogenis
Golman rođen u kiparskom Limasolu započeo je profesionalnu karijeru u Partizanu, pošto je stigao iz omladinskog pogona Apolona.
Potpisao je četvorogodišnji ugovor sa crno-bijelima i zadužio broj 30, međutim u prvoj sezoni nije upisao nijedan nastup.
Naredne sezone upisao je pet nastupa, a do kraja svog četvorogodišnjeg mandata među stativama se našao još 12 puta.
Branio je 5 puta za reprezentaciju Kipra do 19 godina i 9 puta za reprezentaciju Kipra do 21 godine.
Do kraja devetogodišnje karijere branio je za Omoniju, Aris, Anortozis, AEP, Etnikos i Nikos.
Bio je poznat kao “kralj splavova”, a po završetku karijere pale su neke teške riječi o vremenu provedenom u Partizanu i kiparski internacionalac zasigurno nije više miljenik “Grobara”.
Odbrana
Taribo Vest
Najzvučnije pojačanje što se tiče stranaca u istoriji srpskog fudbala.
Vest je poslije igranja za nekoliko nigerijskih klubova prešao u francuski Okser, a zatim je igrao za milanske velikane, Inter i Milan.
Poslije Derbi Kauntija i Kajzerslauterna, Vest stiže u Partizan na zahtijev trenera Lotara Mateusa, kao ključno pojačanje za Ligu šampiona.
Potpisao je ugovor na 18 mjeseci sa Partizanom i odigrao grupnu fazu Lige šampiona i prvenstvo SRJ, koje je sa Partizanom osvojio.
Igrao je sjajno protiv Njukasla u posljednjem kolu kvalifikacija za Ligu šampiona, a u grupnoj fazi odigrao je tri utakmice.
Jesenji dio sezone u ligi SRJ propustio je zbog povreda i na kraju je sporazumno raskinuo ugovor sa Partizanom.
Odigrao je 16 utakmica i postigao jedan pogodak.
Tomaš Žonsa
Još jedan član ekipe koja je igrala u Ligi šampiona 2003. godine.
Žonsa je odmah objasnio kako se čita njegovo prezime, s obzirom da je uvek bilo čudno kako od Ržasa – Žonsa.
Lijevi bek je karijeru počeo u Poljskoj, zatim je nastupao u Švajcarskoj za Lugano, Grashopers i Jang Bojs, poslije čega se otisnuo u Holandiju i nosio dresove De Grafšapa i Fejenord.
Iz Roterdama stigao je u Beograd i za Partizan je odigrao jednu sezonu.
Nastupao je u četiri utakmice u grupnoj fazi Lige šampiona.
Ivan Ivanov
Štoper rođen u Zlatici proveo je dvije godine u Partizanu.
Bio je Partizanov Martin Škrtel, pošto je bio odličan defanzivac i često je znao da zatrese protivničku mrežu jer je bio izuzetno opasan tokom prekida.
Stigao je 2011. godine iz turske Alanje i u dresu Partizana odigrao je 56 utakmica i postigao osam golova.
Osvojio je dvije šampionske titule sa crno-bijelima.
Ifeani Emeghara
Nigerijski fudbaler stigao je na probu u Teleoptik 2003. godine i to mu je bio prvi klub u profesionalnoj karijeri.
Poslije 18 meseci u Teleoptiku, Emeghara je potpisao ugovor sa Partizanom i naslijedio broj 16, koji je prethodno nosio Taribo Vest.
Odigrao je jednu sezonu u Partizanu, sa kojim je osvojio šampionsku titulu i igrao nokaut fazu Lige Evrope, pod trenerskom palicom Vladimira Vermezovića.
Upisao je 39 nastupa u crno-bijelom dresu.
Kasnije je igrao u Rumuniji, a karijeru je završio u azerbejdžanskoj Gabali.
Vezni red
Almami Moreira
Moreira je bio komandant crno-bijelih na sredini terena.
Nastupao je za Boavištu, Gondomar, Žil Visente, Standard iz Liježa, Hamburg, Dinamo Moskvu i Aveš, a u Partizan je stigao 2007. i zadržao se do 2011. godine.
Sa Partizanom je osvojio dvije duple krune zaredom, što se desilo po prvi put u istoriji klub i Moreira je bio najbolji igrač te generacije.
Za četiri godine je osvojio četiri titule u šampionatu i tri Kupa Srbije, u apsolutnoj dominaciji Partizana.
Na 88 utakmica postigao je 23 gola i upisao 20 asistencija.
Žuka
Žulijano Roberto Antonelo ili jednostavno Žuka.
Proveo je dvije godine u Partizanu, od 2007. do 2009, i osvojio je dvije titule i dva Kupa sa crno-bijelima.
Navijači su ga obožavali, a Žuka je sjajnim partijama na terenu opravdao povjerenje.
Odigrao je 43 utakmice i sedam puta zatresao mrežu protivnika.
Sa Moreirom u vezi činio je jedan od najboljih stranih tandema ikada u srpskoj ligi.
Everton Luiz
Everton Luiz Gimaraiš Biljer promjenio je veliki broj klubova u rodnom Brazilu.
Poslije dobrih partija u Švajcarskoj u dresu Lugana i Sent Galena, Partizan ga je doveo 2016. godine u zimskom prelaznom roku.
Debitovao je na vječitom derbiju, a već na slijedećem je golom sa 40 metara donio bod crno-bijelima na stadionu “Rajko Mitić”.
Zbog plesanja sambe kod navijača Crvene zvezde, dobio je crveni karton.
Osvojio je Kup u prvoj sezoni, u drugoj duplu krunu, a u Ligi Evrope je odigrao sve mečeve i Partizan je prvi put poslije 13 godina prošao u nokaut fazu.
Odigrao je 72 utakmice i postigao tri gola, a zatim je prešao u SPAL.
Napad
Kleo
Kleverson Gabrijel Kordova zauvijek će ostati zapamćen.
Poslije nekoliko brazilskih i portugalskih timova, Kleo dolazi na pozajmicu u Crvenu zvezdu, na preporuku Gorana Bunjevčevića i na 22 utakmice postigao je osam pogodaka.
Ipak, pokojni Bunja smatrao je da Kleo nije potreban Zvezdi, što koristi Partizan i potpisuje četvorogodišnji ugovor sa njim i Kleo postaje prvi igrač poslije 20 godina koji je prešao iz Zvezde u Partizan, poslije Gorana Milojevića.
Ostalo je istorija.
U prvoj sezoni je postigao 22 pogotka u svim takmičenjima, a pogađao je svuda – u kvalifikacijama za Ligu šampiona, u grupnoj fazi Lige Evrope, u prvenstvu i Kupu.
Naredne sezone postigao je tri gola u dva meča protiv Anderlehta i uveo Partizan u Ligu šampiona, gdje je dva puta bio strelac protiv Arsenala.
Osvojio je dvije duple krune i tražili su ga Liverpul, Atletiko Madrid i drugi evropski velikani, ali je on otišao u kineski Guangdžu.
Lamin Dijara
“Niko te nikad voleti neće, k’o što te volim ja…”
Bivši senegalski fudbaler dio je fantastičnog trija sa Žukom i Moreirom.
Stigao je 2007. godine iz Zrinjskog i proveo pet godina u Partizanu.
Na 112 utakmica postigao je čak 56 pogodaka i bio je najbolji strelac u istoriji Superlige Srbije.
Pamtiće se njegove partije protiv Crvene zvezde, kojoj je dao pet pogodaka, a sa devet golova u evropskim takmičenjima, jedan je od najboljih strelaca u istoriji Partizana u tom segmentu.
Sa crno-bijelima osvojio je četiri titule i dva Kupa Srbije.
Dva puta je bio najbolji strelac domaćeg šampionata.
Leonardo
Leonardo da Silva Souza bio je ofanzivni vezista i krilni napadač, ali je u Partizanu uglavnom igrao centarfora.
Poslije Kipra, Azerbejdžana i Rusije, u Partizan je stigao 2016. godine i potpisao je trogodišnji ugovor.
Riješio je dva derbija, jedan u Humskoj u 89. minutu i jedan u Ljutice Bogdana, gdje je u pobjedi od 3:1 postigao dva gola.
Na 34 utakmice za Partizan postigao je čak 27 golova i sa crno-bijelima osvojio duplu krunu.
Poslije samo jedne sezone, otišao je u Al Ahli.
Vredni spominjanja
Prins Tejgo
Tejgo je odigrao polusezonu u Partizanu i sa crno-bijelima osvojio duplu krunu.
Postigao je dva gola protiv Crvene zvezde u polufinalu Kupa i odveo Partizan u finale.
Na 18 utakmica postigao je čak 12 golova u kratkom mandatu.
Abubakar Umaru
Abubakar igrao je za Crvenu zvezdu, OFK Beograd, Vojvodinu i trenutno je član Napretka iz Kruševca.
Za Partizan je odigrao 26 utakmica i postigao 10 golova.
Igrao je sjajno u kvalifikacijama za Ligu šampiona, kao i u grupnoj fazi Lige Evrope. (B92)
/B92/
