Prije godinu dana u Banjaluci je prestalo da kuca srce bokserske legende Banjaluke, ali i nekadašnje Jugoslavije i jednog od najboljih sportista ikada na ovim prostorima i šire, Marijana Beneša.
Nekadašnji šampion Evrope koji je tokom svoje blistave karijere vodio mnoge teške bitke, onu životnu je “odboksovao” 4. septembra 2018. u gradu kojem je ostao vjeran i u onim najtežim trenucima
Marijan Beneš je rođen 11. juna 1951, a kada je imao 16 godina došao je u Bokserski klub Slavija. U ovom klubu je proveo čitavu karijeru, u amaterskom ringu osvojio je sve što se moglo osvojiti, pa je za zlatni jubilej 50 godina kluba proglašen za najboljeg boksera Slavije svih vremena.
Njegova trofejna riznica je prebogata. Devetostruki je prvak BiH, četiri puta bio je šampion Jugoslavije, pobjednik je omladinske “Zlatne rukavice” BiH, beogradske “Zlatne rukavice”, “Zlatnog gonga” u Skoplju, četiri puta osvojio je “Čeličnu pesnicu”, koja se godinama održavala u Zenici.
Bio je trostruki prvak Balkana, a vrhunac briljantne amaterske karijere doživio je 9. juna 1973. u Beogradu, kada je osvojio titulu amaterskog prvaka Evrope. U finalnom meču borio se protiv Anatolija Kamnjeva, predstavnika SSSR, takođe poznatog nokautera, i taj meč je ostao upamćen po razmjenih teških udaraca, kada su oba borca doživjela klasične nokaute “na nogama”. Te iste godine je izabran za najboljeg sportistu Jugoslavije.
“Počeo sam kao prvak grada, a završio kao neslužbeni prvak svijeta”, rekao je Beneš jednom prilikom. Sa Slavijom je 1974. osvojio šampionsku titulu i to je bio prvi trofej koji je došao u novootvoreni hram banjalučkog sporta dvoranu “Borik”. U Banjaluci je 17. maja 1979. godine osvojio titulu profesionalnog prvaka Evrope u EBU verziji, nokautiravši u punom “Boriku” Francuza Žilbera Koena. Titulu profesionalnog prvaka uspješno je odbranio četiri puta, da bi je izgubio 1980. U amaterski ring je ulazio 299 puta, ostvario je 272 pobjede, 16 puta boksovao je neriješeno, a doživio je samo 11 poraza. Kao profesionalac imao je 39 mečeva, od kojih 32 pobjede (21 meč nokautom), a jedan je boksovao neriješeno.
Uz Matu Parlova važi za jednog od najboljih boksera koje su exYu prostori ikada imali. Bio je neprevaziđen nokauter zbog kojeg su svi rivali sa zebnjom ulazili u ring. Ipak, nikada nije nekog ozbiljnije povrijedio, ali je ceh toga platio narušenim zdravljem. Teške povrede oka uspjele su ono što žutica nije, pa je blistavu trofejnu karijeru okončao 1983. godine. Dugo se kao lav, s onim istim žarom koji ga je krasio u ringu, borio s teškom bolešću i na kraju otišao u legendu.
/Nezavisne/
