Po Fruškoj gori ko rasuti biseri kulture pravoslavnog naroda sačuvani su manastiri koji svjedoče da su ove krajeve već gotovo hiljadu godina naseljavali narodi srpske loze.
Jedan od njih je Grgeteg koji je smešten na mirnim obroncima Fruške gore, ušuškan u zagrljaj ove planine,koja dominira nad Sremom I Bačkom a nalazi se u neposrednoj blizini Novog sada.Naime, manastir Grgeteg je od Iriga udaljen svega 9 kilometara, od Novog Sada tridesetak, dok je od Beograda udaljen 72 kilometra, a do njega se pristiže lokalnim putem R130, od Iriga ka Grgetegu. Prema legendi, ovu baroknu građevinu osnovao je despot Vuk Grgurević, poznatiji kao Zmaj Ognjeni Vuk, kako bi u manastir Grgeteg smjestio svog slepog oca Grgura Brankovića, kasnije hilandarskog monaha Germana.
Vjeruje se da je manastir podignut između 1459. i 1521. godine,odmah nakon pada Despotovine, a neposredno prije nego što su Turci osvojili Srem. Ipak, tačna godina ostaće misterija. Tokom svoje istorije manastir Grgeteg je vrlo često bio pribežište za kaluđere koji su pod naletom Turaka bježali iz Srbije.Tako je manastir Grgeteg 1739. godine primio bratstvo manastira Slanci. U ovaj manastir su takođe sklanjane i vrijedne relikvije pa su iste godine iz pridvorne kapele beogradske mitropolije u Grgeteg prenijete i njihove prestone ikone. Manastir nije uspjevao da ostane netaknut tokom vekova.
Za vrijeme tursko – austrijskog rata 1683-1699. godine, manastir su zapalili Turci 1688. godine, posle čega biva napušten. Kada je 1691. Godine odlukom austrijskog cara Lepoloda, poklonjen Isaiji Đakoviću, počinje njegova obnova. Manastir se ponovo naseljava i obnavlja crkva i konaci. Crkva koju je sagradio Isaija Đaković bila je od kamena, sa dva kubeta.
Pod je bio popločan opekama,a zidovi okrečeni. Zna se da je postojao ikonostas, koji nije sačuvan a nažalost ne zna se kako je izgledao. U nekim spisima se pominju ikone tog prvog ikonostasa kao “proste molerie”, što dovodi do zaključka da su bile jednostavne i male umetničke vrijednosti. 1744. godine Jakov Orfelin izrađuje nov ikonostas koji je na sebi imao 85 ikona, a danas su od njega ostale samo 2 ikone i to prestone ikone sv. Nikole i sv. Jovana (rađene na drvetu). Pretpostavlja se da je očuvanje ovog ikonostasa bilo nemoguće zbog toga što je bio rađena na zidanoj podlozi.
Za današji izgled manastira Grgeteg zaslužan je arhimandrit Ilarion Ruvarac, poznati istoričar, koji je započeo restauraciju manastira 1899. godine. Tada je urađen i treći ikonostas od osnivanja crkve, koji je sa umjetničke strane i najvredniji, jer ga je živopisao akademski slikar Uroš Predić. Živopisanje je trajalo 2 godine od 1902-1904. godine.
Na ovom ikonostasu se nalazi 21 ikona.I dans vise od vijeka ikonopisanja ovog ikonopisa mnogi dolaze da mu se dive I uvjere u vrhunsko slikarsko umijeće velikog umjetnika svjetskog glasa Uroša Predića. Stare sačuvane drvene prestone ikone,, Predić je nasuprot dotadašnjem običaju postavio iznad carskih dveri. Pored toga Predić je oslikao samo dva najvažnija događaja Rođenje i Vaskrsenje Hristovo. Unutrašnjost crkve niježivopisana, ali je kompletna unutrašnjost crkve ukrašena mnogobrojnimfloralnim ukrasima.
Ikonostas je sagrađen od kombinacije mermera, gipsa I kovanog gvožđa, tako da je drvo veoma malo zastupljeno . U središtu ikonostasa nalazi se velika ikona na kojoj je prikazana Tajna večera sa Isusom u sredini čiji lik apsolutno dominira. Prestonih ikona ima ukupno 4 (sv. Nikola, Bogorodica, Isus, Jovan Krstitelj) i one se nalaze u drugoj zoni (u prvoj nema ikona – izuzev na carskim dverima). U gornjoj zoni nalazi se velika ikona Svetog Trojstva, a sa strane Hristovo vaskrsenje I Hristovo rođenje.
Na vrhu ikonostasa je veliki krst sa raspećem, a oko njega su dve manje ikone. Manastir Grgeteg nije imao mnogo dragocjenosti, ali je njihova vrijednost bila veoma velika. Pred II svjetski rat u njemu se nalazio epitrahilj kojeg je radila Jelena Crnojević (1533. godine) od crvene svile. On se danas nalazi umuzeju Pravoslavne crkve u Beogradu. Vez na njemu je goblenski rad rađen višesvilom nego metalnom žicom (kod ostalih epitrahilja na Fruškoj gori je obratno).
Na epitrahilju su izvezeni Deisis i apostoli. Čini se da je vezilja pokušala da upotrebom raznih boja imitira boje zografa na ikoni. Obnova crkve je urađena po projektima zagrebačkog arhitekte Hermana Bolea. Svečano osvećenje manastira je obavljeno 10. juna 1901. godine. Na osvećenju su prisustvovala velika imena tog vremena mitropolit Georgije Branković , Antonije Hadzić, pjesnik Laza Kostić, bački episkop Mitrofan (Šević, 1900-18 ), nastojatelji svih fruškogorskih manastira i mnogi drugi. Arhimandrit Ilarion Ruvaracnakon ovog svečanog osvećenja nije još dugo živio i umire 1905. godine.
Njegov grob (sa skromnim spomenikom) danas se nalazi na brežuljku iznad manastira. Tokom II svjetskog rada ovaj manastir je doživio velika i teška oštećenja.
