Odlazeći na godišnje okupljanje raseljenih građana sela Peći koji se održava na Duhove, na putu od Prijedora prema Sanskom Mostu naiđem na juratnju molitvu u Manastir Klisina. Ovaj prelijepi hram se nalazi u selu Ništavci, posvećen je svetoj velikomučenici Marini u narodu poznatijoj kao Ognjena Marija koja se slavi 30. jula.
Po promislu Božijem u periodu od 1991-93. godine, za vrijeme Episkopa bihaćko-petrovačkog g. Hrizostoma, baš na starom manastirištu srednjovjekovnog manastira, porušenog odmah poslije pada Bosne pod Turke 1463. godine, podignuta je crkva svete velikomučenice Marine kao filijalni hram parohijske crkve Svete Trojice u Oštroj Luci. Možda je srednjevjekovni manastir porušen i prije Turaka od strane Mađara. Papa rimski Inokentije III (početkom XIII vijeka) naredio je ugarskom ( mađarskom) kralju da bez milosti poruši manastire po Bosni, a monahe pogubi.
Narodno predanje sačuvalo je uspomenu na porušeni manastir, koji je po svemu sudeći bio posvećen Sretenju Gospodnjem, nazivajući manastirište Klisina, koja dolazi od grčke riječi «EKLISIJA» što znači CRKVA..
Prilikom kopanja temelja za sadašnji hram pronađeni su temelji stare crkve. Poslednja crkva zapaljena je 1942. godine od strane lokalnih ustaša muslimana. Te iste 1942. godine pravoslavni Srbi iz okolnih sela tajno spuste zvono (koje je prilikom pada oštećeno) u rijeku Sanu da bi u rijeci čekalo bolja vremena. Po završetku Drugog Svjetskog rata vjernici su na crkvištu podigli drveni zvonik i na njega podigli ono oštećeno zvono ( koje slava Bogu i danas poziva narod na molitvu) da svjedoči da je tu nekada postojala bogomolja. Prilikom osvećenja nove crkve, 1993. godine, koju je osvetio episkop Hrizostom prisutni narod aklamacijom izrazio je svoju želju da se uz novopodignuti hram podigne konak i da se proglasi manastirom.
Svečanost osvećenje temelja novog konaka izvršio je Episkop Hrizostom 30. jula 1994. god., a njegova gradnja nastavljena je poslije rata, 1997. godine. Proglašenje manastira učinjeno je 01. januara 1998. godine. Tom prilikom Episkop Hrizostom proglasio je manastir
Ovaj manastir postao je materijalno sve nezavisniji je je bratija manastira Klisine, , unazad nekoliko godina počela je s proizvodnjom sira, prvenstveno gaude, i još nekoliko vrsta sireva.
Za kratko vrijeme manastirski sir je postao veoma tražen zbog kvaliteta, a osim sira monasi proizvode kefir, mlijeko, običan sir, domaći med, a na svojoj ekonomiji pripremaju za prodaju domaću rakiju, te nadaleko čuven po ljekovitosti liker od zelenih oraha. Zbog velike potražnje razmišljaju o proširenju proizvodnje.
Monah Trifun u Klisini živi oko osam godina, a na ekonomiji ovog manastira zadužen je za posao oko krava i pravljenje sira.
“Svaki sir koji pravimo, ako se nadimi ili mu se doda koji začin automatski dobijamo drugu vrstu sira. Uglavnom pravimo gaudu, farmer, grojer i montasio. Pravili smo i fetu, pa ćemo i nju opet praviti u dogledno vrijeme. Imamo i komoru u kojoj zri sir”, kaže monah Trifun i dodaje da se pomuženo mlijeko zagrije na 68 stepeni, zatim se rashladi na 30 stepeni, a sve zavisi i koje je godišnje doba u pitanju, odnosno koliko je zagrijana prostorija u kojoj se vrši sirenje, te da proces sirenja zavisi i od postotka masnoće u mlijeku..
“Bavimo se mnogim poslušanjima osim proizvodnje sira, da bismo imali sredstva za izgradnju. Manastir se bavi i proizvodnjom ikona, a u manastirskoj suvenirnici se mogu kupiti brojanice, ikone, kandila, tamjan, svijeće. U manastiru se nalaze mošti Svete velikomučenice Marine koje se trenutno nalaze u konaku, a čim se završe unutrašnji radovi u hramu biće izgrađen i kivot u koji će biti položene mošti Ognjene Marije”, dodaje monah Danilo.
Poslije jutarnje liturgije kojoj je prisustvovao veliki broj vijernika ostanem na posluženju u manastiru, a poslije nastavim put u selo Peći gdje se svake godine oko velikog praznika “Silazak Svetog duha na apostole” okupi i do 150 nekadašnjih stanovnika ovog lijepog sela koje je raseljeno jer je na dan potpisa Dejtonskog sporazuma sve stanovništvo protjerano.Iako daleko od rodnog sela bivši Pećanci su obnovili seosku crkvu , dođu da urede groblje, okupe se zapjevaju pjesme starog kraja, jer žele da svojim potomcima koji uglavnom žive razvijani po svijetu mogu pokazati gdje su im preci živjeli i gdje su im korijeni. Duhovske svečanosti u pećima počinju kada se par dana prije okupljanja nekoliko njih dogovore pa dođu da urede mjesno groblje.A okupljane je kako kažu dan za pokazivanje ljubavi prema selu u kojem se više ne živa ali se sa njim u sjećanju živi ma gdje stvarno bili.
