Jedan od bisera zadužbine blagorodne loze Nemanjića smjestio se na prekrasnom mjestu, brežuljku koji stremi ka nebu kako to rekoše neki istoričari, koji davno sagledaše ljepotu ove građevine, koja podsjeća na srednjovjekovne zamkove opasana visokim kamenim zidinama sa kulama na njima, koji su poseban ukras cijelog zdanja gledano izvana.
Manastir Manasija je sa svih strana okružen visokim brdama i nevjerovatnom prirodom, a opasan je utvrđenjem koje krasi jedanaest tvrđavskih kula. Sama silueta manastira ostavlja jak utisak, pogotovo zbog svojih pet kupola koje vječito svetlucaju svojim krstovima na vrhu. To je posebno upečatljivo kada se posmatra nasuprot tamnije osnove koji čini sam kompleks svetinje koji je zbog svoje vrijednosti i jedinstvenosti uvršten na Uneskovu listu kulturnih dobara.
Manastir Manasija se nalazi pokraj rijeke Resave, na 2 km sjeveroistočno od Despotovca kao najbližeg većeg mjesta u okolini. Manastir je poznat i pod nazivom Resava. Sam Despotovac je dobio ime u čast despota Stefana Lazarevića, ktitora manastira Manasija. Još kao dijete je, gledajući izgradnju crkve koju je podizao knez Lazar, njegov otac, izjavio da će jednog dana izgraditi mnogo veću i ljepšu. Svoju želju je ostvario izgradivši hram izduženog pravougaonika sa upisanim krstom. Crkva je posvećena Svetoj Trojici i zajedno sa moćnim kulama i bedemima čini zdanje vrijedno svakog divljenja i poštovanja.
Na ovom nestvarno lijepom mjestu imate priliku da uživate u mnogo čemu. Osim crkve, unutar zidina, možete da vidite i konake i trpezarije. Tu su mnogi ostaci pomoćnih prostorija, a među njima i stare trpezarije, koja je bila baš velika. Manastir štiti ogromno utvrđenje sa čak jedanaest kula motrilja, sa najvećom kulom koja se zove Despotova kula ili pirg. Ona se u odnosu na ostale kule ističe svojom ljepotom jer je mnogo ljepše ukrašena arkadama, stubićima i prelijepim prozorima koje uljepšavaju gotski zalomljeni lukovi. Arhitektura crkve je priča za sebe. Predstavlja sam vrhunac moravske škole graditeljstva naprednog tipa.
Uzor za izgradnju ovog hrama je svakako Ravanica, zadužbina kneza Lazara, a uz to i Ljubostinja, gdje despot Stefan simbolično sintetizuje ljubav ka oba roditelja. Iako je moravskog tipa, ova građevina u svojoj arhitekturi odstupa, jer naglašava vertikalnost, dakle naglasak je stavljen ka penjanju u nebesa, što je možda suština zemaljskog života. Kamene površine su mirne. Primjetno je primenjivanje raznorodnih elemenata i graditeljskih iskustava, prije svega despotovog vremena i vremena Nemanjića, koji su bili okrenuti romaničkom stilu gradnje. Tako je izgradnja manastira Manasija uslovila novi pravac u arhitekturi toga vremena koji nije imao prilike da procvjeta. Živopis manastira se ubraja u najbolja ostvarenja u Srbiji. Po sličnosti sa nekim freskama u crkvama na Atosu i u Solunu, ustanovilo se da su glavni majstori iz Soluna. Na freskama se ističu scene Hristovih čuda, Carska svadba, Bludni sin, Uspenje Bogorodice, ktirorska kompozicija despota Stefana, Sveti ratnici koji posebno prenose i sam despotov doživljaj viteštva. Sve su ovo ostaci nekadašnjih fresaka koje su pokrivale 2000 m kvadratnih. U cjelini, sa slikarstvom Manasije se još jedino mogu mjeriti davni majstori Teofan Grk i Andrej Rubljov. Graciozni stavovi figura i njihovih snenih izraza lica djeluju poetično i nježno, kao neka uvećana minijatura, iako neke figure premašuju 3 m.
Po svedočenju Konstantina Filozofa izgradnja crkve je započeta 1407. godine. Izgradnja je trajala duže od deset godina, pa je završena tek 1418. Manastir prvi put strada nakon turskog osvajanja Smedereva 1439. Prvi požar je bio 1456. godine i smatra se da su ga podmetnuli Turci, a 1474. skidaju ogromna zvona. Od istorijskog značaja je i kao centar za prepisivanje i ukrašavanje knjiga koji se zvao Resavska škola. Knjige su pisane i ispravljane po načelima
Konstantina Filozofa, koji je čak napisao Skazanie o pismenima, prvu srpsku gramatiku, i to četiri vijeka ranije od Vuka Karadžića. Despot Stefan je bio veliki poklonik umjetnosti i kulture.
Napisao je Slovo ljubve, koju je posvetio svom bratu Vuku. Bio je obrazovan, hrabar i izuzetne duhovne i fizičke ljepote, pa i ne čudi je baš on izabran za Prvog Viteza Zmajevog Reda.
Na ulazu u manastirski kompleks je suvenirnica koja je bogato opremljena, pa se tu mogu kupiti ikone, knjige, manastirsko vino, ručno šiveni odjevni predmeti, pa čak i slatko. Rekoše nam i pozvaše nas da dođemo na posebnu atrakciju kada se održava je međunarodni viteški festival Just Out, od 25.do 27. avgusta, a prvi put je održan 2015. godine. Tada se u ovoj svetinji okupljaju vitezi savremenog doba koji njeguju sedam osnovnih viteških vrlina i žele da ih ovde pokažu. Despot Stefan Lazarević je bio prvi vitez Reda Zmaja i baš iz tog razloga, sa svom simbolikom, festivala se održava na ovom mjestu.
Slava manastira je Sveti Stefan, Despot Srpski, koga je srpska pravoslavna crkava kanonizovala za sveca 500 godina nakon njegove smrti, 19. Jula 1927. godine. Od tada, pa sve do danas, svakog 19. Jula se obijleža slava manastira .Manasija je ženski manastir , sve u njemu blista a monahinje koje susrećeš obilazeći ovo prekrasno zdanje ljubazno i nenametljivo se trude da svakom posjetiocu ugode pa se dobije utisak da si ovdje uvijek dobrodošao, što svakako godi .
