Jedan američki korisnik Tvitera pronašao je na internetu fotografiju partizanke Lepe Radić koju su nacisti objesili 1943. godine. Međutim, u objavi na Tviteru napisao je pogrešne činjenice o stradanju hrabre djevojke sa područja Potkozarja.
Naime, on je napisao da je 1943. godine ova 17-godišnjakinja rekla “NE” socijalizmu. Takođe je dodao da joj je rečeno da će biti slobodna ako izda svoje kolege. Ona je to odbila, napisao je Amerikanac, pa su je objesili.
1943 this 17 year old said no to socialism . She was told they would free her if she would tell them who her partners were. She wouldn’t and was hung. pic.twitter.com/LkAHRNA9nK— Redbeard (K) ?⭐️? (@lloyd4man) May 12, 2020
Naravno, post je totalno pogrešan i vidi se da ga je pisao neko ko ne poznaje istoriju ovih prostora, čak ni onoj bazičnoj, ali da ima sklonost ka reviziji istorije.
Objava Amerikanca izazvala je pravu buru reakcija. Mnogi su se osjetili pozvani da objasne Amerikancu istorijsku pozadinu potresne fotografije, prenosi espreso.
This is Lepa Radić. She was a Yugoslav partisan communist who was executed by the Nazis for refusing to give up her comrades. OP is spreading disinformation and historical revisionism.— Johnny the Commie ☭ ? (@johnny_commie) May 13, 2020
Lepa Radić imala je svega 17 godina kad su je nacisti objesili. U izvještaju o egzekuciji SS-ovci su napisali da je: “Banditkinja, obješena u Bosanskoj Krupi, pokazala neviđeni inat”.
Nacista koji joj je namakao omču na vrat pao je u Zagrebu, na Savskoj cesti. U njegovoj torbi nađena je ova fotografija.
https://t.co/j8E8p6Cv4w— Dario Fabijanac (@stufajica) May 12, 2020
Lepa Radić rođena je u Gašnici kod Gradiške, 19. decembra 1925, bila je učesnica Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Zajedno sa starijom sestrom Darom odrasla je u selu Bistrici, gdje su završile osnovnu školu. Srednju žensku stručnu školu završila je u Gradiški, a od kraja školovanja do početka Drugog svjetskog rata živjela je sa roditeljima u Gašnici. Preko strica Vladete, nakon okupacije Jugoslavije 1941. se uključila u pripreme oružanog ustanka na Kozari. U ljeto 1941. četvoro članova njene porodice — otac Sveto, stričevi Vojo i Vladeta i strina Jovanka — otišli su u partizane. Zajedno sa preostalim članovima porodice, početkom decembra bila je uhapšena i sprovedena u Gradišku. Nakon dvadesetak dana, puštena je na slobodu i tada je otišla u partizane.
Stupila je u Drugi krajiški partizanski odred, pod komandom doktora Mladena Stojanovića. Najpre je pohađala medicinski kurs i brinula o partizanskim ranjenicima, a potom bila borac u Grbovačkoj partizanskoj četi. Tokom marta i aprila 1942. pohađala je partijski kurs nakon koga je bila primljena u članstvo Komunističke partije (KPJ). Njen politički rad prekinula je ofanziva na Kozaru, nakon koje je prešla u Podgrmeč, gdje je djelovala kao član Opštinskog komiteta KPJ za Srednji Dubovik. Aktivno je radila na stvaranju prvih organizacija Ujedinjene antifašističke omladine i Antifašistog fronta žena.
Kada je krajem januara 1943. godine otpočela Četvrta neprijateljska ofanziva, učestvovala je u evakuaciji stanovništva i ranjenika i prihvatanju izbjeglica koje su dolazile sa Banije i Korduna.
Zajedno sa velikim zbjegom naroda, početkom februara 1943. bila je zarobljena na Grmeču i sprovedena u Bosansku Krupu, gdje su je Nijemci objesili.
Dana 20. decembra 1951. godine, proglašena je za narodnog heroja, kao najmlađi narodni heroj iz Potkozarja.
