Ukoliko se pozelimo sjajnog si-fi filma i price ovo ostvarenje je svakako poželjno za pogeladi i definitivno zaslužuje vašu pažnju. Njeogova glavna prednost se ogleda u sjajnim vizuelnim efektima, zanimljivom muzikom kroz čitav film, ali i dozom napetosti i solidarnosti sa stranom na koju smo još kroz prethodne dijelove odlučili stati i navijati, a to su naravno- majmuni.
Sredinom prošle godine izašao je novi film o planeti majmuna pod nazivom War for the Planet of the Apes. U pitanju je treći dio sage o rimejkovanoj priči majmunske planete. Prvi dio je izašao 2011. godine pod nazivom Rise of Planet of the Apes, zatim je 2014. na red došao drugi dio – Dawn of the Planet of the Apes, a potom i ovaj treći dio koji je po svemu najavljenom navodno i posljednji.
Najveću zaslugu za stvaranje ovog projekta ima svakako Matt Reeves, koje je u učestvovao i u drugom dijelu u kojem je odradio samo režiranje, dok je ovdje pored toga dobio prostora da učestvuje i u pisanju scenarija sa Marckom Bombackom. Glavnu ulogu i dalje ima Andy Serkis igrajući Cesara, a filmu se ovog puta proključio i Woody Harelson u ulozi Pukovnika, koji se u njoj, igrajući negativca snašao izuzetno dobro. Od ostalih glumaca tu su Terry Notary u ulozi Rocket-a koji je možda nekima poznat jer se prošle godine pojavio u filmu Square, igrajući umjetnika koji izvodi performans za vrijeme večere, mozda jedna od najzanimljivijih scena u tom filmu. Pored njega tu je i Karin Konoval (Maurice), kao i Steve Zahn u ulozi Bad Ape-a. Osim Woodija, svi su u ovom filmu neprepoznatljivi jer se naravno kriju iza sjajnih vizuelnih efekata što je definitivno i glavna prednost ovog filma.
Sam film na početku odmah počinje sukobom dvije zaraćene strane u kojoj ljudska doživi stravičan poraz od majmuna, a Cezar kao njihov glavni vođa salje poruku da oni zapravo ne žele rat, samo da ih ljudi ostave na miru i ne zalaze u šumu na njihovu teritoriju. Cezar je sa svojoj vrstom napravio skrovište u šumi i ne žele da dolaze u sukob sa ljudima zarad svog opstanka i budućnosti. Stvar se komplikuje kada ratoborni Pukovnik (Woody Harrelson) ne prihvata mir i upada u Cezarovo skrovište te mu ubija porodicu. Priča se dalje razvija kada Cezar želi da ostvari osvetu ali isto tako i da spasi svoju vrstu od istrebljenja.
Cezarova avantura je popraćenja akcijom ali i napetošću, tako da u mnogim scenama dolazi do obrta očekivanog toka radnje. Pukovnik se sigurno može okarakterisati kao lukava ličnost, ali ono što kroz priči otkrivamo je i njegova namjera koju je spremio protiv svoje vrste.
Velika dramaturgija se dešava kada gledamo majmune na radu u kamenolomu ili iza rešetaka, ali isto tako i kada je u pitanju svaka sekunda njihove borbe za slobodu. Krajnja pobjeda pravde je pitanje koje se nameće do kraja filma. Sam tvorac filma- Matt Reeves je uporedio Cezara sa Mojsijem i njegovim izbavljenjem svog naroda u obećanju zemlju, pa je tako kroz ovaj film želio između njih povući paralelu.
Kroz film imamo priliku vidjeti malenu djevojčicu koju su Cezar i družina uzeli pod svoju zaštitu. Ona je ostala nijema usljed virusa koji hvata ljudski rod, a njeno novi prijatelji joj daju ime Nova, pa tako i sama predstavlja simbol pomirenja ove dvije vrste u nekim budućim vremenima. Ona kao takva neodoljivo podsjeća na malu djevojčicu u crvenom kaputu iz Šindlerove liste, koja ni kriva niti dužna ispašta u strahotama rata.
Pored sve nesreće koju doživljava njegova vrsta, Cezar neprestano sebe preispituje da li je on donosio dobre odluke, a sve to kroz njegove košmare u kojima mu se javlja Kobe, bivši vođa majmunske vrste, koji je donekle i suprotnost Cezaru, jer je bio definitivno rotoboran i sve je završavao silom.
Cezar i ekipa na svom putovanju sreću i jednog majmuna po imenom Bad Ape. On kao takav predstavlja jednu tužnu priču odrastanja u zatočeništvu i maltretiranja od strane ljudi. A u kasnijem toku radnje on daje nevjerovatnu humorističnu notu samom filmu. Zaista je nevjerovatan uzitak gledati svaku scenu u kojoj se on pojavljuje.
Vizuelni efekti su zaista na zavidnom nivou, te su bili nominovani i za Oskara na prošlosedmičnoj dodjeli. Kompjuterskom obradom se uspjelo veoma detaljno dočarati fizičko i emocionalno stanje Cezara, naravno uz dobru glumu Andyja Serkisa. Pored slike i glumačke postave, muzika je svakako dobro odrađena, te nema sumnje da se može uzivati u ovakvom jednom djelu. Kao što je gore već rečeno, ovo je po svemu sudeći posljednje djelo ove trilogije, ali ipak je ostavljeno opet prostora za manipulaciju, te me sigurno ne bi iznenadilo kada bi smo za par godina dočekali i novi dio.
Piše: Vladimir Topić
