SVETI DEJTON. Dejtonski mirovni sporazum zaključen je 21. novembra 1995. godine, na Svetog arhangela Mihaila, po pravoslavnom vjerskom kalendaru. Arhangeli su natprirodna bestjelesna bića u hrišćanskoj, islamskoj i jevrejskoj teologiji.
Na grčkom jeziku riječ „arhi“ znači prvi, a „angelos“ znači vjesnik, glasnik, anđeo. Arhanđel Mihailo na hebrejskom znači „onaj koji je poput Boga“, i u hrišćanstvu je predstavljen kao vojskovođa, koji u desnoj ruci drži koplje u borbi protiv Lucifera, a u lijevoj zelenu palminovu grančicu. Simbol pobjede i anđeo mira. Aranđelovdan slavi „devet anđeoskih činova“, a da stvar bude još zanimljivija, Dejtonski sporazum je potpisalo devet potpisnika mira u različitom svojstvu. Tako je „Sveti Dejton“ postao zaštitnik održanja savremene BiH. U trenutku izborne egzaltacije, lider jedne od naših nacionalnih stranaka izjavio je da je Dejton za njega Biblija.
Dvadeset pet godina poslije, Dejtonski sporazum je postao metafora za naš stvarni život. Dejtonske ulice postoje u gradovima Foči, Gradišci i Distriktu Brčko. U Brčkom postoji i Bulevar mira. Nekoliko gradova u BiH, imali su kafane po nazivu „Dejton“, koje su nakon rata bile „sigurna zona“, bivših ratnika željnih kafanskog života, od kojih je najpoznatija ona na međuentiteskoj liniji razgraničenja između Federalnog i Istočnog Sarajeva. Čak je postojao i lanac mesnica i agencija za nekretnine „Dejton“.
Dan parafiranja Dejtona je postao entitetski praznik i neradni dan u Republici Srpskoj. Sarajevo je bratski grad sa američkim gradićem Dejtonom iz Ohaja. U međuvremenu, na Dejtonu je stvorena čitava jedna subkultura, umjetnička i literarna građevina. U čast mira, Amerikanci su u Dejtonu podigli veliki spomenik Ričardu Holbruku, i jedan most nazvali njegovim imenom. Na osamnaestu godišnjicu parafiranja Dejtonskog sporazuma, 2013. godine u Banjaluci je postavljena skulptura „Mir“. Skulptura je u obliku goluba, koji je simbol mira, djelo akademika Milivoja Unkovića. Spomenik mira „Ruka u ruci“, u Srebrenici, izgrađen je 2020. godine, na inicijativu međunarodne zajednice i lokalne skupštine.
Ovih dana u parku pored Pravnog fakulteta u Banjaluci, postavljena je „Klupa mira“, spomenik miru u obliku savršenog kruga. O Dejtonskom sporazumu postoji ogromna biblioteka naučnih i stručnih knjiga i odbranjenih magistarskih radova i doktorata. Mnogi međunarodni diplomate i visoki predstavnici objavili su svoja sjećanja i memoare na to vrijeme. Tihomil Hamilton, koji se krije iza književnog pseudonima, Ijan Brisbin, objavio je, kriminalistički roman „Dejtonski valcer“, o „Pentagonu“, tajnim službama i mafiji koji pletu međunarodne mreže za sprovođenje Dejtonskog mirovnog sporazuma i plešu zajednički valcer osvete. Malo je poznato da postoji „Dejtonska književna nagrada za mir“, koja je u međuvremenu preimenovana u „Holbrukovu književnu nagradu“, koja se od 2006. godine dodjeljuje u gradu Dejtonu, za književna djela koja promovišu vrijednosti slobode, mira i zajedničkog života.
Neformalna grupa „Na mladima“ i Banjalučko studentsko pozorište, izveli su 2019. godine, pozorišnu predstavu „Dejton“, kao plod istraživanja koliko mladi znaju o Dejtonskog mirovnom sporazumu. Miruna Troncota, mlada rumunska pjesnikinja, pod književnim pseudonimom Miruna Vlada, objavila je 2014. godine zbirku pjesama „Bosna. Razvod“, koja je proglašena najboljom knjigom poezije u Rumuniji te godine. Poslije rata snimljeno je nekoliko domaćih i stranih filmova o ratu i miru u BiH, od kojih se izdvaja „Gori vatra“, Pjera Žalice, zbog one vesele humoristične pjesmice „Iznad Tešnja zora sviće“.
Prvi vic o Dejtonu čuo se odmah nakon njegovog potpisivanja. A vic kaže: Šta je to Dejtonski špricer? To je špricer u dejtonskom omjeru, 51% vina i 49% vode, a ako gost nije zadovoljan, konobar razliku do 2% stavlja na arbitražu. Aforističar Milorad P. Radusinović, objavio je knjigu aforizama „Dejtonski suncokreti“. Dok sam radio u Predsjedništvu BiH, zabilježio sam i jednu dejtonsku anegdotu. Prije nekoliko godina, u Predsjedništvo BiH stiglo je pismo jednog lika, koji se predstavio kao porodični nasljednik srednjovjekovnog bosanskog bana Borića. On je članovima Predsjedništva BiH uputio zvanični dokument u kojem ih je obavjestio da je stavio van snage Dejtonski mirovni sporazum i Ustav BiH, i vratio Ustav Republike BiH. Stendap komičar Omer Hodžić, kreirao je satiričnu emisiju na TV Mostar, pod nazivom „Monti Dejton šou“, u stilu nekadašanjih Nadrealista. Guslar Milenko Vidaković, zguslao je pjesmu „Izlazak iz Dejtona“. Na lokalnoj TV Cazin, u novogodišnjem programu 2015. godine, premijerno je izvedena pjesma „Dejtonski rastanak“, u izvođenju Hora Cazinskih mališana, koja je postala regionalni hit.
„HIPERNORMALIZACIJA“ SUPERSTABILNOSTI
Dejtonski sporazum je djelo američke spoljne politike, iz faze njenog globalnog unilateralizma. Za SAD Dejtonski sporazum je najveći uspjeh američke diplomatije od završetka Vijetnamskog rata. Dejtonska BiH je američka kreacija i pobjeda, za koju su oni založili vojna, ekonomska i politička sredstva i autoritet svjetske supersile. SAD nisu pravile Dejtonski mir, za BiH i Balkan, već iz svojih strateških interesa. SAD su nakon rata, za sprovođenje Dejtonskog mirovnog sporazuma i izgradnju mira pokrenuli najopsežniju i najkompleksniju operaciju međunarodnog pokroviteljstva u istoriji nad jednom zemljom. Dejtonski mirovni sporazum, koliko god da se odnosi na BiH kao jednu državu, u osnovi je „balkanski pakt bezbjednosti“, geopolitički regionalni sporazum o uređenju postjugoslovenskog prostora. Istovremeno, Dejtonski sporazum je osjetljiva politička „paklena naprava“, delikatne tronacionalne raspodjele moći. Zato se sa njim mora oprezno postupati.
U proteklih 25 godina, mi smo se jednostavno navikli na Dejton, kako na njegove dobre tako i na loše strane. Dejton je BiH uveo u stanje „hipernormalizacije“ i okovane „superstabilnosti“. Termin „hipernormalizacija“ skovao je Aleksej Jurčak, rusko-američki sociolog na Univerzitetu Berkli, u svojoj knjizi „Sve je bilo zauvijek, dok nije nestalo“. To je efekat paradoksa života posljednjih dvadeset godina postojanja SSSR pred raspad. Sistem je bio u permanentnoj krizi, ali pošto niko nije bio u stanju zamisliti alternativu tom sistemu, zemlja se našla u blokadi razvojnih perspektiva. Držimo se Dejtona, jer ne možemo zamisliti drugu, konsenzualnu demokratsku alternativu. Ono što čini bit te „hipernormalizacije“ Dejtona, nije toliko njegov ustavni format, koliko ono što je on donio, a to je mir, zbog čega kod naroda postoji opravdan strah od njegove promjene i novog rata.
Još dugo će se političko vrijeme u BiH dijeliti, na ono prije i poslije ere Dejtona. Mali gradić u Americi, za koga jedva da su čuli stanovnici BiH, postao je metafora našeg državnog postojanja i razvoja. Što god mislili o njemu Dejtonski sporazum se smatra remek-djelom državničkog pregovaračkog umjeća.
DEJTON NA STERODIMA
Bivši državni sekretar SAD Voren Kristofer, opisao je rat u BiH kao «najveći promašaj kolektivne bezbjednosti u Evropi». BiH nakon rata opisivana je u javnosti najcrnjim metaforama: „Potemkinova država“, „fasadna država“, «Holbrukova dosjetka» „Frankeštajnovo čudovište“, „luđačka košulja“, „državna skalamerija“, „dejtonska instalacija“, „nemoguća država“, „dejtonska improvizacija“, „država zvana kriza“, „međunarodni invalid“, „OHR-ova kreacija“, „promašeni improvizorij“, „fikcija međunarodne zajednice“ itd. Dejtonski Ustav BiH nije vic pijanog diplomate, kako ga neki sa omalovažavanjem prikazuju. Pa nam podsmješljivo govore, da se držimo Dejtona, kao pijan plota. Što god mislili o Dejtonu, mir se ne bi smio uzimati tako neozbiljno. Dejton nije bilo kakav sporazum, to je međunarodni sporazum o miru, a ne o nečem trivijalnom. Dejtonski ustavni poredak BiH predstavlja jedinstveno, atipično i unikatno državno uređenje u svijetu. Dejtonski ustav BiH je pragmatična eklektička kombinacija Nacionalnog pakta o raspodjeli vlasti u Libanu, iz 1943. godine, nakon sticanja nezavisnosti i konsocijativnih elemenata složenih, višenacionalnih evropskih demokratija. Stalno se govori da je Dejton verifkovao raspad zemlje, a zaboravlja se da je on zaustavio raspad zemlje. Zato smo ponekad nepravedni prema Dejtonu. Dejton nam je kriv za sve. Zbog toga se traži njegova ultimativna promjena, revizija ili čak nasilno rušenje. Po toj logici, legitimna je i revizija Berlinskog kongresa. Zašto niko ne govori o reviziji Kumanovskog i Ohridskog mirovnog sporazuma? Treba misliti o tome, prije nego bude prekasno.
Dejton nije savršen i idealan sporazum, ali mir je pokazao da on nije prepreka napretku i razvoju, jer je dao održive rezultate. Mnogi pak, smatraju da je Dejton došao do svog evolutivnog kraja. Bivše diplomate i aktuelni političari ritualno ponavljaju potrošene slogane: Dejton je temelj, nije plafon, Dejton je početak, a ne kraj, jer bi sve drugo po njima bilo samo „šminkanje mrtvaca“. Zagovornici radikalnih promjena Dejtona, polaze od toga da su sporazum i Ustav BiH „nametnuti“ i „privremeni“, što je opasna teza. Do sada su bila 53 bezuspješna prijedloga reforme Ustava BiH, domaćih aktera, od čega i 6 propalih pokušaja međunarodne zajednice. Dva su načina za promjenu Dejtona: novi rat i novi demokratski ustavni dogovor. Na 25 godišnjicu Dejtona širom svijeta održano je stotine međunarodnih konferencija. U ovom trenutku postoje stotine različitih prijedloga za njegovu promjenu, od radikalnih popravki za novi početak, dodatnu federalizaciju zemlje, do povratka tzv. aprilskog i butmirskog paketa ustavnih promjena, koje su već ranije odbačene. Dok dio političkih snaga traži poboljšanu verziju Dejtona, druge traže povratak na fabrička podešavanja. SAD su do sada stalno ponavljale da neće dopustiti promjenu osnovih ustavnih aranžmana Dejtonskog mirovnog sporazuma, jer su svjesni da tako nešto nema potrebnu unutrašnju podršku. Opšti zaključak je da će BiH morati mjenjati Ustav na putu do članstva EU. Moguće su samo minimalne popravke Dejtona na postojećoj ustavnoj konstrukciji. Nezavisna RS, ukidanje entiteta, stvaranje trećeg entiteta, sve su to prazne i opasne iluzije.
Svaka promjena nosi brojne zablude i ima realne gornje limite. Iskustvo od prije rata nas uči, da su u početnim pregovorima, mnoga racionalna i kompromisna rješenja, odbijana, da bi ta ista rješenja prihvatana nakon rata. Zabluda je danas ponovo zagovarati politička rješenja, koja nisu mogla dobiti podršku prije rata, a kamoli danas, nakon krvavog rata i velikih žrtava. Postoje objektivne disfunkcionalnosti Dejtonskog sistema, koje su popravljive, i postoje namjerne, subjektivne disfunkcionalnosti dejtonskog sistema, indukovane svjesnim lošim postupanjem političke klase u BiH, što je teško otklonjivo, ako za to ne postoji famozna politička volja. Teza da je za sve kriv Dejtonski mirovni sporazum nije tačna, jer ona amnestira političku klasu BiH, od bilo kakve odgovornosti za vođenje društva. Osnovni problem BiH nije Dejton kao takav, nego loša vladavina i upravljanje političkih elita.
DJECA DEJTONA
Postoji anegdotsko vjerovanje da su djeca rođena u godini potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, „Dejton generacija“ ili „mirovna djeca“, „djeca mira“ u koje se polažu velike nade. Današnji Srbi iz bivše Jugoslavije, žive na prostorima koja predstavljaju politička groblja nepotpisanih mirovnih sporazuma. Srbi žive u miru i jasnim granicama samo tamo gdje su potpisali sporazume o miru, od Baranje, BiH do sjevera Kosova. Tamo gdje nisu potpisali sporazume o miru tamo ih i nema. BiH je država i srpskog naroda, od hercegovačkog ustanka, prvog bosanskog sabora, ZAVNOBIH-a i Dejtona. Zato Srbi treba da poštuju sklopljene sporazume i potpisane dogovore. Ne mogu se srpski predstavnici u RS i BiH zaklinjati u „izvorni“ Dejtonski mirovni sporazum kao „Sveto pismo“, i istovremeno podržavati političke ideje koje ozbiljno kompromituju privrženost tom sporazumu i kredibilitet vjerodostojnih političkih sagovornika. To jedno drugo isključuje.
BiH je „rastrzana zemlja“, ali istovremeno i „statika Balkana“, od čije stabilnosti, zavisi i bezbjednost regiona. Za očuvanje BiH kao države, potrebni su nam političari vizionari u sva tri naroda i jedinstvena politička klasa. Pred Prvi svjetski rat, stasala je jedna generacija mladih intelektualaca, koja je prepoznala opasnost dolazećeg rata i okrenula se mirovnim inicijativama, čiji je krajnji cilj bio ujedinjenje Evrope, kao alternativa ratnoj politici. Ove hrabre idealiste možemo nazvati zajedničkim imenom „vidovnjaci“, jer su gledali dalje od drugih. Drugu grupu, činili su prononsirani ratni huškači iz vojno-političkog vrha vlasti, koji su strastveno prizivali rat. Njih bi mogli označiti „mjesečarima“, koji nisu bili sposobni sagledati posljedice svog djelovanja, zbog čega su Evropu slijepo uveli u rat. Pobjedili su ovi drugi i svijet je završio u opštem ratu i stradanju. Slična paralela se može napraviti sa Dejtonskim mirovnim sporazumom. Danas BiH trebaju političari „vidovnjaci“, a ne „mjesečari“. Ljudi pojačane percepcije, šire vizije, sa darom predviđanja u vremenu velikih očekivanja, koja određuju megatrendove budućnosti.
Dokumentarni film „Djeca Dejtona“, iz 2019. godine, pokazuje put mladih u procesu pomirenja i izgradnje mira i zajedničkog života u Brčkom i BiH. Ne smije se zaboraviti da je Dejtonski mirovni sporazum jedini sprovedeni potpisani sporazum tri strane u cijelom ovom periodu. To ga čini prevažnim spomenikom miru u jednoj maloj državi na brdovitom Balkanu. To je 25 godina samoće. Dejtonski sporazum je čudo diplomatije, koji se neprestano napada i osipa, a ipak traje i stoji čvrsto kao na Drini ćuprija.
Subscribe na naš YouTube kanal.
Pratite ”Micro Mrežu” na Facebooku, Instagramu i Twitteru.
Besplatnu Android aplikaciju preuzmite OVDJE.
