Sam naslov bi nas trebao upućivati na aktivnosti političkih partija, no, tom temom ćemo se baviti u nekom drugom tekstu. Ovog puta bavićemo se stanjem u partijama koje participiraju u Skupštini opštine Gradiška. Stanje je šaroliko, jer osim podjela na različite struje i frakcije, mnogi ljudi ni sami ne znaju gdje im je mjesto…
Krenimo redom. Najjača pratija opštine Gradiška, Savez nezavisnih socijaldemokrata (SNSD) u svojim redovima posjeduje brojne frakcije. Pa ćete najčešće vidjeti na jednoj strani Milenka Pavlovića i Zvjezdana Panića koji su ponaosob često izražavali nezadovoljstvo radom same partije, a koliko nam je poznato Pavlović je nekoliko puta ulazio u sukob sa načelnikom opštine Gradiška i predsjednikom OO SNSD Zoranom Adžićem. Panić je pružio podršku prethodnom načelniku Zoranu Latinoviću, kod glasanja za budžet, što je poljuljalo negov status u SNSD-u.
Sa druge strane Adžić čvrsto uz sebe drži svog zamjenika u fotelji, Ognjena Žmirića, koji pretenduje na mjesto poslanika, no i tu je situacija komplikovana jer se na tom mjestu vidi i Denis Šulić, kome bi kao predsjedniku MSD-a RS-a trebao pripasti kompenzacioni mandat, pa Adžić strahuje od pasivnosti Šulića, jer po defoltu ima mandat poslanika. Ono što treba priznati Adžiću jeste stranačka disciplina ali i disciplina zaposlenih u opštini, koji ne sjede više u kafićima za vrijeme radnog vremena, nego na svom radnom mjestu. Koliko će Adžić u tome uspjevati i da li će sebi u partiji stvoriti veće nezadovoljstvo ostaje da vidimo.
Kada smo kod omladine i Denisa Šulića interesantna činjenica da će se Šulić nametnuti kao lider tek kad se oslobodi „okova“ bivšeg predsjednika Unije studenata Ratka Savića, koji je stvarni lider i koji vješto bira ljude na pozicije koje njemu odgovaraju, pa je tako igrom slučaja izlobirao kod banjalučkog MSD-a da izaberu Šulića za predsjednika MSD-a na nivou države, kako bi se iskupio za miniranje Šulića na lokalnim izborima, kada su na listi za odbornika prošli Marko Šukalo i Dušan Ristić. Tako da je lako moguće da dođe i do frakcija unutar MSD-a Gradiška, koji je zaista ozbiljna organizacija.
Ne zaboravimo i treću struju unutar ove pratije, a to su takozvane pridošlice u partiju, koji takođe hoće svoje mjesto, a kojima zbog njihovog prelijetanja niko ne vjeruje.
Ipak daleko nestabilnija situacija vlada u lokalnom DNS-u, koji je po našim informacijama podijeljen na tabor Dane Maleševića, u koji su još uključeni Saša Lazić i Đorđe Krčmar, stara garda SDS-a. Na drugoj strani je predsjednik OO DNS-a Gradiška Vladimir Janković, koji je po svemu sudeći dobio trojanskog konja u vidu ekipe iz SDS-a, a dodatno ga minira ministar Malešević, kojeg vežu za SNSD i predstavljaju kao čovjeka kojeg kontroliše upravo ova partija. Obe frakcije su jake, s jedne strane Janković ima podršku naroda izbjeglog iz Donjeg Vakufa, koji je zaista brojan u Gradišci, dok s druge strane Malešević ima resurse kao ministar.
Ako pogledamo opziciju ni tamo nije bajno. U PDP-u muku muče s inertnim doktorom Milanom Švrakom, koji se skoro nigdje ne pojavljuje, a svake izbore mu mandat izbore njegovi ljudi od povjerenja Radislav Dončić i Goran Bjelić. Opštinski odbor Milana Švrake ima problem i sa nezadovoljnim iz prethodnih izbora, to su Ljubimko Čakalj i Dušan Vukota, koji su ušli u otvoren sukob s Dončićem još na lokalnim izborima.
Upravo iz PDP-a a kasnije SDS-a dolaze glavni članovi Ujedinjene Srpske, koja je iako mala i u nastanku opterećena dvjema frakcijama. To se ispostavilo odlaskom Predraga Ljubičića iz partije. Frakcije čine Narodni poslanik Slavko Dunjuć s jedne strane i doktor Tihomir Mihajlović s druge. Dunjić kontroliše načelika Odjeljenja za boračko-invalidsku zaštitu Radomira Pjanića, koji je poznat i po svom prelijetanju iz partije u partiju i po funkiciji je vječiti načelnik odjeljenja. Dunjić kontroliše još neke načelnike odjeljenja, no, Mihajlović takođe ima svoje uporište kod naroda kao doktor, pa će izbori biti zanimljivi i kada posmatramo ovu partiju na području naše opštine.
Od jačih partija ostaje nam SDS, koji je uspio da se „riješi“ dijela ljudi koji su dijelili partiju i radili na njenu štetu. No, Mirku Samardžiji nije san ni malo miran jer dio stare garde poput Brace Vidovića igra po svojim pravilima, pa će se uz podršku bivšeg načelnika Zorana Latinovića morati konsolidovati redovi pred oktobarske izbore.
Socijalisti se za sada drže bez nekih velikih frakcija, jedino se zna da omladina vuče na svoju stranu dok Darko Desančić pokušava to sve da ispegla, koliko će mu ići od ruke ostaje da vidimo.
Ostale partije za sada funkcionišu po uputstvima iz vrha, pa je manje-više jasno ko će koga podržati na izborima, kako u trci za predsjednika RS-a, tako i u samim koalicinim dogovrima.
Sumirajući gore navedeno, jasno je da su političke partije kao interesne grupe postale alat za postizanje nekih ličnih interesa i da je ideologija u partijskim odnosima odavno stavljena u drugi plan.
Na kraju ostaje samo da se vidi koja će interesna grupa unutar partije „progurati“ svog kandidata na izborima i tako ostvariti svoje interese.
