Pošteno suđenje je rečenica koja se na nižim ligama uvijek spominje kao neka vrsta utopije, s obzirom da je sudija uvijek kriv i da je domaćin uvijek u pravu. Fizički napasti sudiju ili kako naš narod kaže istući, je radikalna mjera ali često za takmičare i navijače u fudbalu nižih liga opravdana, kao i davanje mita, pa se postavlja pitanje zašto su oni isti koji galame i žele fizički obračun spremni na davanje mita.
Kada priča o poštenom suđenju dobije nastavak, krene ona o suđenju 60-40, a tu svako ima svoju verziju, jer ni u profesionalnom fudbalu gdje je sve digitalizovano, niko nije uspio utvrditi da li sudija sudi 50-50, a pogotovo da u procentima izračuna koliko naginje za domaćine ili goste. Međutim, kod nas u Područnim ligama ali i onim višeg ranga, sudije sude na dva načina, po zadatku i u skladu sa pravilima. Naime, sada više i nije javna tajna da je prošle godine poslan sudija sa Prve lige Republike Srpske da sudi u Područnoj ligi Gradiška i direktno ošteti fudbalski klub Torpedo iz Cerovljana. Taj isti sudija, je sličnu stvar napravio i ekipi Vilusa, kada je direktno uticao na rezultat najniže lige u BiH-Opštinske lige Gradiška. Spekuliše se da bi mogao ponovo suditi u Gradišci, što bi bila prava katastrofa.
Sa druge strane pojedine sudije nikada neće dobro odsuditi pojedinim domaćinima, a situacija u Maglajanima od prethodnog vikenda svjedoči da fizički napadi na fudbalske sudije još nisu iskorijenjeni. Napadači će biti kaženjeni više zbog pritiska javnosti, nego stvarne želje da se iskorijeni ovakav vid nasilja u fudbalu nižih liga. Stvarni je problem fudbalska korupcija, koja svake sezone dobija novu dimenziju.
Tako su recimo brojni klubovi odustajali od ulaska u viši rang, za druge se zna da su prodavali utakmice, a gotovo da nema ekipe koja nije spremna dati fudbalskom sudiji mito. U takvom mentalitetu je prirodno da su svi nezadovoljni ali je najgore to što prilikom lošeg suđenja, onaj ko nije oštećen neće se nikada protiv toga pobuniti. Sve su ovo posljedice fudbalske korupcije, koja sve više šteti razvoju fudbala kao neke vrste ventila i oduška za narod na selu. Uz dovođenje velikog broja igrača iz drugih lokalnih zajednica i nepostojanja omladinskih škola, fudbal je sve manje zanimljiv i njegova perspektiva zavisi od pojedinaca koji su spremni nekoliko sezona da finanisraju ovakve avanture.
Potrebna je radikalna promjena mentaliteta, počevši od toga da niže lige služe za rekreaciju, opuštanje i neku vrstu razonode kojoj je osnovna misija druženje. Pored druženja, svako selo koje ima klub bi trebalo da povede računa o omladinskim kategorijama, prvenstvno zbog zdravlja mlađih naraštaja, a i zbog činjenice da jedino tako klub može imati budućnost. Kada se tako fudbal bude posmatrao, neće biti potrebna pomoć sudija, niti velika količina novca ali je to više utopija, dok god imamo ljude u savezima i klubovima koji su do sada kreirali takmičenje na ovaj način.
